Ιστορία
Οι πρώτες αναφορές στο φυτό έχουν γίνει από τον Θεόφραστο κατά τον 4ο αι. π.Χ. όπου αναφέρεται με το όνομα «Πτέρνιξ», ενώ στη συνέχεια ο Διοσκουρίδης συνιστά το «Μέγα Κενταύριον», ή «Σίλυβον» για την επούλωση των πληγών.
Το κύριο φυτό για το συκώτι
Έχουν γίνει περισσότερες από 200 έρευνες πάνω στο γαϊδουράγκαθο επιτρέποντας την ταυτοποίηση μέσα στον καρπό του φυτού, τριών συστατικών (silybine, silychristine, silydianine) που σχηματίζουν ένα σύμπλεγμα (sily-marine) που προστατεύει το ήπαρ. Στην ηπατική κίρρωση, το silymarine καθιστά δυνατή την επαναδόμηση των κατεστραμμένων κυττάρων και την αποκατάσταση της μεταβολικής τους ικανότητας και μακροπρόθεσμα, καθυστερεί την εξέλιξη της κίρρωσης. Χρησιμοποιείται επίσης για την καταπολέμηση της ιογενούς ηπατίτιδας και την αναστολή της χρόνιας. Επιπλέον διεγείρει την έκκριση της χοληδόχου κύστης και άρα βοηθά σε περιπτώσεις ηπατικής ανεπάρκειας και πέτρας στη χολή. Το Σίλυβο είναι τέλος ένα φυσικό αιμοστατικό που χρησιμοποιείται σε συχνές αιμορραγίες της μύτης και στην έμμηνο ρύση με μεγάλη ροή αίματος. Προσοχή: όπως συμβαίνει με όλα τα φυτά που διεγείρουν τη χοληδόχο κύστη, το Σίλυβο δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις απόφραξης των χοληφόρων οδών.
Δοσολογία
1 κάψουλα πρωί-μεσημέρι-βράδυ μαζί με το γεύμα.
Αρ. Πρωτ. γνωστ. ΕΟΦ: 31909-4/5/09
10 
